"وقتی اعضا و جوارح مان مطیع خدا باشد و به دستور الهی عمل کند خلیفه الله خواهیم شد. البته این عبودیت هر کس نسبت به عمل و حوزه فعالیتی که دارد تعریف خواهد شد. به قول علامه جوادی آملی : "بنابراین ما حتماً، [ حتما یعنی حتماً ] باید خلیفهُ الله باشیم، در حوزة
هستی خودمان. این را هم می توانیم، هم به ما دستور دادند. حالا اگر کسی
توانست در حوزة بیشتری، در آن مدرسه ای که کار می کند، در آن مسجدی که کار
می کند، در آن اداره ای که کار می کند خلیفهُ الله باشد، چه بهتر! در آن
جامعه ای که کار می کند، زندگی می کند، در آن شهر یا استان یا کشوری که
زندگی می کند خلیفهُ الله باشد، طُوبی لَهُ وَ حُسنُ مَآب. نشد، لاأقل در
حوزة هستی خود خلیفهُ الله باشد. این را حتماً از ما می خواهند!"
اما آیا وسع ما چقدر است ؟
وقتی قرار است دست خدا با ما باشد و از او کمک بگیریم نباید به کاری کمتر از کار الهی و بزرگ قانع شویم.
حال این کار بزرگ چیست ، بماند .
اما همین که قصد کار های بزرگ داشته باشیم باعث جلب توفیق بیشتر می شود.
