زندگی به رنگ حسین(ع)
اگر هدف ما از حضور در مجالس عزاداری امام حسین (ع) ثواب جمع کردن و شفاعت این امام عزیز باشد خوب است ولی کافی نیست .
به قول رهبر انقلاب :"هیچ وقت نباید امت اسلامی و جامعه ی اسلامی ماجرای عاشورا را به عنوان یک درس، به عنوان یک عبرت، به عنوان یک پرچم هدایت از نظر دور بدارد. قطعاً اسلام، زنده ی به عاشورا و به حسین بن علی (علیه السّلام) است." اول آذر 91
واشنگتن ایرونیگ ، نویسنده وشاعر آمریکایی مشهور اظهار می دارد:
در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در روی ریگ های تفتیده ی عراق،روح حسین(ع) فنا ناپذیر است. ای حسین(ع)! ای پهلوان و ای نمونه ی شجاعت و ای شهسوار من.
امام حسین و اصحابش الگویی کامل برای مسائل مختلف زندگی ما می باشند چه مباحث فردی و چه در خانواده و چه در جامعه اسلامی مان و حتی همه آزادی خواهان در سطح دنیا می توانند از نهضت کربلا درس بگیرند .
برای آنکه بیشتر قدر این نعمت الهی را بدانیم چند جمله از کسانی که به ظاهر نسبتی با امام حسین (ع) و عاشورا ندارند نقل می کنم .
آنتوان بارا، اندیشمند مسیحی و ادیب سوری می نویسد:
اگر حسین (ع) از آنِ ما بود، در هر سرزمینی برای او بیرقی بر می‌افراشتیم و در هر روستایی، برای او منبری برپا می‌کردیم و مردم را با نام حسین به مسیحیّت فرا می‌خواندیم.
توماس کارلایل، مورخ و اندیشمند اسکاتلندی می نویسد:
بهترین درسی که از تراژدی کربلا می گیریم، این است که حسین(ع) و یارانش به خدا ایمان استوار داشتند. آن ها با عمل خود روشن کردند که کمبود عددی در جایی که حق و باطل رو به رو می شوند،اهمیت ندارد و پیروزی حسین(ع) با وجود اقلیتی که داشت، باعث شگفتی من است.
گاندی معمارِ استقلال هند و رهبر ملی مردم این کشور می گوید:
«من برای مردم هند چیز تازه نیاوردم ، فقط نتیجه ای را که از مطالب و تحقیقاتم درباره تاریخ زندگی قهرمان کربلا به دست آورده بودم ، ارمغان ملت هند کردم . اگر بخواهیم هند را نجات دهیم واجب است همان راهی را بپیماییم که حسین بن علی پیمود... .»
چارلز دیکنز
می گوید:
منظور امام حسین جنگ در راه خواسته های دنیائی خود بود، من نمی فهمم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند، پس عقل چنین حکم می نماید که او فقط به خاطر اسلام فداکاری خویش را انجام داد.
محمد علی جناح یکی از رهبران پاکستان نیز می گوید:
هیچ نمونه ای از شجاعت، بهتر از آنکه امام حسین(ع) از لحاظ فداکاری و تهور نشان داد در عالم پیدا نمی شود. به عقیده من تمام مسلمین باید از سرمشق این شهیدی که خود را در سرزمین عراق قربان کرد پیروی نمایند.
لیاقت علی خان، نخستین نخست وزیر پاکستان، نیز می گوید:
روز محرم، برای مسلمانان سراسر جهان معنی بزرگی دارد. در این روز، یکی از حزن آورترین و تراژدیک ترین وقایع اسلام اتفاق افتاد،شهادت حضرت امام حسین(ع) در عین حزن، نشانه فتح نهایی روح واقعی اسلامی بود، زیرا تسلیم کامل به اراده الهی به شمار می رفت. این درس به ما می آموزد که مشکلات و خطرها هرچه باشد، نبایستی ما پروا کنیم و از حق و عدالت منحرف شویم.
موریس دوکبرا نویسنده معاصر فرانسوی می نویسد:
اگر مورّخان ما حقیقت روز (عاشورا) را می‌دانستند و درک می‌کردند که عاشورا چه روزی است، این عزاداری را مجنونانه نمی‌پنداشتند، زیرا پیروان حسین به واسطة عزاداری حسین می‌دانند که پستی و زیر دستی و استعمار و استثمار را نباید قبول کنند و شعار پیشرو و آقای آنها، تن به ظلم و ستم ندادن بود.
جرج جرداق دانشمند و ادیب مسیحی یاد آور می شود :
وقتی یزید مردم را تشویق به قتل حسین(ع) و مامور به خونریزی می کرد، آنها می گفتند «چه مبلغ می دهی؟» اما انصار حسین(ع) به او می گفتند «ما با تو هستیم. اگر هفتاد بار کشته شویم، باز می خواهیم در رکابت جنگ کنیم و کشته شویم».
ماربین خاورشناس آلمانی ، می گوید:
حسین(ع) با قربانی کردن عزیزترین افراد خود و با اثبات مظلومیت و حقانیت خود، به دنیا درس فداکاری و جانبازی آموخت و نام اسلام و اسلامیان را در تاریخ ثبت و در عالم بلندآوازه ساخت. این سرباز رشید عالم اسلام به مردم دنیا نشان داد که ظلم و بیداد و ستمگری پایدار نیست و بنای ستم هر چه ظاهرا عظیم و استوار باشد، در برابر حق و حقیقت چون پرکاهی بر باد خواهد رفت.
***************
گفتنی است کتاب «پدر، پسر، روح‌القدس» که حجت‌الاسلام محمدرضا زائری آن را تالیف کرده به مقوله تجلی عشق علوی و شور حسینی در آثار نویسندگان، اندیشمندان و شاعران مسیحی پرداخته و مطالب و آثاری که نویسندگان مسیحی در رثای سید و سالار شهیدان تالیف کرده‌اند را در این اثر گرد آورده است
کاش محبت مان به حسین و شهدای کربلا را در عمل هم نشان دهیم چرا که :
عَن الامام الباقر – علیه السّلام – قالَ: … مَنْ کانَ الله مُطِیعاً فَهُوَ لَنا وَلِیٌّ وَ مَنْ کانَ لله عاصِیاً فَهُوَ لَنا عَدُوٌّ وَ ما تَنالُ وَلایَتُنا إِلاّ بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ.
امام باقر – علیه السّلام – فرمود: کسی که مطیع خداست، او دوست ماست و کسی که نسبت به دستورات خدا عاصی باشد، او دشمن ماست و کسی به دوستی و ولایت ما نمی رسد، جز از راه عمل و پرهیزکاری.
